Odmiana rodzajnika niemiecki

I teraz znając już odmianę rodzajnika określonego – tak naprawdę znasz już odmianę rodzajnika nieokreślonego (ein,eine). Jeżeli korzystasz z telefonu komórkowego, aby zobaczyć tabelkę przejedź po niej palcem. Jeżeli przed przymiotnikiem niemieckim jest rodzajnik określony, to już wykonuje całą robotę i jednoznacznie określa płeć, liczbę oraz przypadek – przymiotnik więc nie musi tego robić.

Odmiana przymiotnika po rodzajniku określonym. A zatem, taki przymiotnik nie ma co się wysilać i prawie zawsze dostaje końcówkę „-en“. Po pierwsze, w języku niemieckim są tylko przypadki. Po drugie, w zasadzie odmianie podlega tylko rodzajnik, a rzeczownik się nie zmienia. Chociaż, jak wszędzie, i tu są wyjątki.

Wyjątki te otrzymują końcówkę -s lub -n. Zaznaczyłam to w poniższej tabelce. Postanowiłam, Wam dodać jeszcze odmianę rodzajnika określonego do usprawnienia nauki do określania miejsca pobytu. Musicie przecież wiedzieć skąd bierze się w Dativie i Akkusativie nasze der albo die.

Zerknijcie w tabelkę a wszystko będzie jasne. Dlatego przygotowałam dla Was pierwszą porcję wiedzy o niemieckich przypadkach. Na końcu wpisu znajdziecie też quiz, który pozwoli przećwiczyć użycie odpowiedniego rodzajnika w Dativie i Akkusativie. Czasowniki nieregularne w języku niemieckim to ważny krok w procesie nauki języka niemieckiego. Do tego dochodzą jeszcze czasowniki nieregularne, ich nieregularne formy, których trzeba się nauczyć.

Zasady odmiany rodzajnika zmieniają się także w zależności od osoby - w liczbie mnogiej występują inne formy rodzajnika w poszczególnych przypadkach niż w liczbie pojedynczej. Ważnym dla poprawnej komunikacji w języku niemieckim są więc także zasady odmiany samego rzeczownika przez osoby. Zastosowanie rodzajnika określonego i nieokreślonego. Przed rzeczownikami określonymi, znanymi, które już wcześniej pojawiły się w rozmowie stoi rodzajnik określony: der, die, das, w l. Z rodzajnikiem określonym występują również rzeczowniki oznaczające rzeczy i zjawiska występujące jako jedyne (die Sonne, die Welt), nazwy państw rodzaju męskiego, np. Niemiecki przymiotnik odmiana po: rodzajniku określonym, rodzajniku nieokreślonym, bez rodzajnika, po zaimkach, stopniowanie.

Kiedy przymiotnik stoi przed rzeczownikiem należy go odmienić przez przypadki tak samo jak rodzajnik. W tabelach podajemy wszystkie przypadki, również niemiecki dopełniach, czyli der Genitiv. Przymiotników bez rodzajnika lub zaimka używane są bardzo rzadko.

W języku polskim rzeczowniki odmieniają się poprzez dodanie do tematu odpowiedniej końcówki fleksyjnej, np. Ważną informacją i jednocześnie różnicą pomiędzy językiem polskim a niemieckim jest fakt, że rzeczowniki niemieckie odmieniają się PRZEZ ODMIANĘ RODZAJNIKA. Tylko w poszczególnych przypadkach dodaje się do. Jak widać, w zdaniach w języku polskim zmienia się rzeczownik, a w języku niemieckim zmienia się odpowiednio rodzajnik. Poniżej jest tabela z odmianą rodzajnika określonego i nieokreślonego przez przypadki.

Ważne jest, by wiedzieć, na jakie pytania odpowiada dany przypadek. Jak możemy zauważyć, końcówki odmiany tych rzeczowników pokrywają się z końcówkami odmiany przymiotnika. To „zjawisko” to przymiotnikowa odmiana innych części mowy. Słowo „der Angestellte” pochodzi od „angestellt”. Inne przykłady: der Beamte, der Arme, der Bekannte, der Verwandte.

W liczbie mnogiej nie używamy rodzajnika nieokreślonego. Rodzajnik określony „der die das”- odmiana przez przypadki. W języku niemieckim nie rozróżnia się rodzaju męskoosobowego i niemęskoosobowego, jak ma to miejsce w języku polskim.

Dzięki fiszkom nie tylko szybko nauczysz się odmiany czasownika mochten, ale i dzięki nagrania lektora zaprezentują jego prawidłową wymowę. Aby móc poprawnie komunikować się z obcokrajowcami musimy odpowiednio transformować rodzajniki, tak, aby nasza wypowiedź nie brzmiała „Kali być, Kali mieć”.